Even kennismaken
Mijn naam is Hein Vissers (61). Bijna 30 jaar ben ik besmet met het hardloopvirus en geniet ik van iedere kilometer doorgaans in het Brabantse land. Sinds 1999 veelal met loopmaatjes van de Loopgroep Wijbosch. Een leuke laagdrempelige club waarbij het goed te vertoeven is. Veel loopevenementen worden gezamenlijk bezocht, waarbij de internationale marathonreizen naar onder andere: Berlijn, Mallorca, Brussel, Malta en Cyprus. De betrokkenheid tussen de leden is erg groot. Enkele weken geleden heb ik mijn aanloop naar de Chiang Mai Marathon gedeeld in een blog, geplaatst door Marathonworld.
Het vervolg van mijn avontuur
Met wat mankementjes te zijn vertrokken, raak ik al snel geacclimatiseerd waarna ik al de eerste morgen wat trainingskilometers maak in de nabijheid van het hotel. In de ochtend om 7 uur is het al 24 graden in een benauwde en smogrijke omgeving. Rustig aan dus, want mijn TomTom hardloophorloge geeft maar net een tempo aan van slechts 9km/pu, meer is nog even niet haalbaar. Hierbij de kuiten nog ingetapet na een lichte blessure van de afgelopen tijd. Voordeel van een eigen sportmasseur in de gelederen te hebben bij onze Loopgroep Wijbosch. Toch een uurtje gelopen en niets geforceerd. Het geeft een goed gevoel voor de rest van de dag.
Vakantie
Dus ook tijd voor vermaak en om wat te ondernemen. Eerst de vluchtelingenschool bezoeken in Mae Sot, waar honderden kindertjes uit Birma verzorgd worden en naar school gaan. Broer en schoonzus die daar verblijven, doen er echt goed werk en weten sponsorgelden tot op de laatste euro op juiste wijze te investeren. Wij besluiten de leerlingen te trakteren op een pakje melk en wat mandarijntjes. 500 kinderen even gelukkig te zien, waarbij gedisciplineerd waardering gegeven wordt. Wat is het toch een genot dit te kunnen doen, ondanks dat het natuurlijk maar een druppel op een gloeiende plaat is. En of je het dan wilt of niet, op zo’n dag vergeet je echt dat je ook in dit land bent om een Marathon te lopen.
De volgende dagen toch telkens vroeg opgestaan om aan mijn conditie te werken en wat kilometertjes te slijten. Die betere condities zijn moeilijk te behalen in een vochtig, warm en verontreinigde lucht. Een bijkomend probleem leveren ook de vele zwerfhonden op. Doorgaans reageren ze overigens niet hoor als je langsloopt. Maar op gegeven moment zie ik honderd meter verderop een roedeltje van 5 honden op mijn netvlies verschijnen. Ze slaan aan en m’n hartslag zit al snel aan de honderdtachtig. Gewoon even je eigen laten gelden, was het advies van m’n broer en niet bang zijn. Zo geschiedde en na even dreigen geven ze het op. Dan weer proberen je ritme op te pakken en weer door. Niettemin gaat het steeds beter en er blijft een goed gevoel achter in het hoofd.
Dan weer een reisdag waarbij 400 kilometer overbrugd moet worden in een touringcar. De touringcar brengt je in 7 uur van Mae Sot naar Chiang Mai. Al snel maken we kennis met de hectiek van deze stad, die je als toerist aangedaan moet hebben. Veel backpackers en veel verkeersdrukte is het eerste wat je in je opneemt.
Er heerst geen echte hardloopcultuur in Thailand. Dit krijgt gestalte als ik de volgende dag wat trainingskilometertjes wil gaan maken in de stad. Geen parkje voorhanden dus geen keus. Smalle stoepjes waarbij telkens als je een wandelaar inhaalt een paar stapjes moet maken op de hoofdweg en de stinkende brommertjes, tuktuk’s en taxi’s moet ontwijken. Geen succes dus, maar de trend is gezet. De spieren voelen goed dus de dag voor de Chiang Mai Marathon ga ik niet nogmaals op pad.
The day before
Opstaan, oei ..stevige hoofdpijn! Toch maar even een paracetamol om de dag goed door te komen. Dan naar het inschrijvingsbureau om de startnummers op te halen, altijd een leuke bezigheid en even de “expo” bezoeken. In dit geval een aantal kraampjes waar je voordelig nog wat loopkleding kunt kopen. Daarna de padthai even laten voor wat het is en op zoek naar een gelegenheid waar macaroni of spaghetti op het menu staat. Zit waarschijnlijk tussen de oren, maar meen hier de kracht uit te halen die nodig is om de Marathon van de volgende dag te lopen.
Marathonday
Eindelijk is het dan zover, meer dan één jaar hier naar toe geleefd en dit is gewoon de dag! Vier uur in de morgen is de start, ben echter al om middernacht wakker en kan niet meer in slaap komen. De adrenaline werkt en ik voel me goed. Alle pijntjes, van hoofdpijn tot die kleine zeurende kuitblessure, alles is als sneeuw voor de zon verdwenen. Dan op weg naar de start, even wachten op mijn dochter en nichtje die me altijd vergezellen naar de marathons en dus de vaste supporters zijn. Later om zes uur zullen twee broers van me en schoonzus op pad gaan voor de tien kilometer, voor hen evenzo een heftige als spannende uitdaging.
De Chiang Mai Marathon kenmerkt zich door een deelnemers stop bij een aantal van 2500 deelnemers. De populariteit onder buitenlandse deelnemers is echter zo groot, dat de inschrijving al op 10 oktober 2016 gestopt werd. Dus wil je deze marathon ooit lopen? Ben er dan op tijd bij! De populariteit onder de internationale deelnemers is helemaal terug te zien als de deelnemerslijsten doorgespit worden. Je komt uit op 40% internationale deelnemers afkomstig uit maar liefst 45 landen.
Start
De 30 mobiele toiletten maken overuren en zo vlak voor de race sluit ik ook nog even aan. Natuurlijk kies ik altijd de verkeerde rij, maar gelukkig precies op tijd ben ik bij de start. Ik loop wat naar voren om midden in het veld te starten. Hardloophorloge geactiveerd, bidon gevuld, vaseline gesmeerd tegen doorlopen en gelletjes in the pocket. Wachtend op de sirenes, en even later ga ik met veel zin op pad, hierin deel uitmakend van de meute.
De eerste uren in het donker lopen, geeft een speciale lading. Echter deze toeristenstad staat niet stil en zelfs om 4 uur in de morgen is het druk en probeert de politie er de orde te bewaren. Buiten het oog van de politie sluipen er af en toe toch wat taxi’s en tuktuk’s het parcours op om links- of rechtsaf te slaan. Dan even zoeken naar pacers die met ballonnen getooid je naar een bepaalde eindtijd proberen te loodsen. Het is nog donker dus het is moeilijk te onderscheiden wat er nou eigenlijk op de ballonnen staat. “6.00”.. oh die moet ik niet hebben (denk ik) en passeer ze gemakkelijk, zonder echt te hoeven versnellen. In het centrum blijft het oppassen, maar eenmaal buiten de stad wordt het wat rustiger en raak ik in mijn vaste dieseltempo. Ervan overtuigd dat dit me uiteindelijk weer naar de finish brengt. Onderweg toch weer even lastig gevallen door wat zwerfhonden waar ik toch even dreigend tegen moest optreden. Wel vreemd overigens, want temidden van andere lopers vielen ze juist mij lastig, zal ongetwijfeld aan mezelf liggen..?
Verzorging was oke, al was een tweede banaantje er toch wel ingegaan. Drankposten voldoende. De zon kwam op waardoor ook de temperatuur snel opliep. Bij elke drankpost telkens een bekertje water drinken en één voor over het hoofd om te koelen. Niets in de loop meenemend maar gewoon stilstaan is het beste, zo krijg je in ieder geval voldoende vocht binnen.
Ik voel me goed en de laatste kilometers kenmerken zich zoals in vele Marathons door veel ‘wandelaars’ op het parcours. Niet ik, want met het overschot aan adrenaline ga ik juist de laatste kilometers aan met een lichte versnelling. Oog hebbend voor de mooie entourage langs het parcours geniet ik volledig, want Tempels en huizenhoge Boeddha’s zijn hier sowieso in overvloed. De laatste 10 kilometer daagt er wat publiek, bijdrage leverend aan de eigenlijke Marathon sfeer, waar ik al meer dan 30 km naar op zoek was. Na de finsih toe steeds meer gezelligheid en ik neem alles met plezier in me op.
De laatste 100 meter
Dan de laatste honderd meter, waarbij we in een leuk opgezette ‘walk of fame’ via de rode loper binnengehaald worden. Tijd uiteindelijk 4.25.30 en enorm tevreden kom ik relaxed over de streep. Het faciliteiten park uitlopend voorzien van een medaille, finisher-shirt, fruit, water, McDonalds hamburger en een bordje rijst zoek ik snel mijn familie op die me wat eerder zo enthousiast binnenhaalde. Na de felicitaties in ontvangst te hebben genomen natuurlijk ook even informeren hoe zij hun 10 kilometer wedstrijd hadden ervaren. Ook zij zijn zeer tevreden gelukkig, want uiteindelijk was ik de aanstichter van hun hardloop avontuur.
Mijn Marathonkalender van 2017
De beslissing was al snel gevallen. Zo is voor volgend jaar de planning al weer rond en gaat in november 2017 de 30ste Marathon een feit worden tijdens de gelegenheidsmarathon van Fortuna ’67 te St Oedenrode. Uiteraard bij behoud van conditie en gezondheid, en na eerst in Tilburg en Monschau nr 28 en 29 tot een goed einde gebracht te hebben. Hierbij dank ik Marathonworld voor de gedane belangstelling tijdens de Chiang Mai Marathon en wens ik alle belangstellenden een Sportief maar vooral Gezond 2017 toe.