Loop eens even mee met ….Ingrid de Visser
Voorafje..
Al weer even geleden dat we een interviewtje afnamen dus plande we een rustige herfstavond in om op pad te gaan. De tomtom op Weegschaal en dat bracht ons bij Ingrid, die ons vriendelijk ontving. Even kennis maken met Ruud , haar man, en we konden van start gaan. Iedereen was intussen het huis ontvlucht en dus kwam ook de catering voor haar rekening. Een heerlijk gebakken cake lieten we ons daarbij welgevallen. Haar gesprekstechnieken al enigszins kennende,(want wie kent nu niet dat immer keuvelende damesgroepje waarbij nooit een stilte valt…red.), namen we snel nog even zelf het woord, waarna ze alras losbrandde met diverse verhalen.
Als echte Hoevenbraakse bracht zij dan ook haar jeugd door in deze omgeving. Die jeugd speelt zich af in de jaren zeventig , onder de rook van de Janssen de Wit fabrieken, die alhier de blikvanger waren. Een rustig huishouden waar vader werkzaam was bij de PNEM, en moeder haar sporen verdiende als marktkoopvrouw, dit uiteraard buiten de uurtjes om die het huishouden vergde. Uiteindelijk zou Ingrid in hun voetsporen gaan treden, want snel na haar studie belandde zij evenzo bij de PNEM, en na deze periode volgde vele jaren waarin zij als marktvrouw sokken en panty’s aan de ‘man’bracht.
Met haar jeugdvriend Ruud, waarmee ze nu al 26 jaar getrouwd is, bewoonden ze lang een huisje aan de GoudenRegenstraat. Toen echter 16 jaar geleden een bouwkavel beschikbaar kwam op de’Weegschaal’, werd dit met beide handen aangegrepen. Met veel eigen inzet en hulp van voornamelijk Ruud’s vader, werd in eigen beheer een prachtig huis neergezet, waarin dit gezin nu met trots haar perikelen beleefd.
Enkele privevraagjes..
Naam: Ingrid de Visser- Bolwerk
Geboren: 19 augustus 1967 te Schijndel
Getrouwd: met Ruud.
Kinderen: Zoon Jens ( 19) die overigens ook lid van onze loopgroep geweest. Dochter Rowin ( 22).
Werk en opleiding ; na de lagere school ‘Maria Bijstand’, op de Hoevenbraak ,volgde later een MAVO opleiding via het Skinle College. Hierna doorliep zij een administratieve opleiding op het KMBO, alwaar ook het praktijkdiploma boekhouden in de wacht werd gesleept. Deze papieren had zij nodig om het van hun ouders overgenomen bedrijf , het marktkoopmanschap, voort te kunnen zetten. Na 18 bevlogen en gezellige jaren op de markt beleeft te hebben, vond ze het welletjes en zette er een punt achter. Zo werd het marktgebeuren aan de kant gezet, en kwamen eindelijk de vrije weekenden aan bod, die nu nog steeds gekoesterd worden. Sinds 4 ½ jaar is Ingrid nu werkzaam op de debiteurenadministratie van SNS bank, waar ze het erg naar haar zin heeft.
Hobby’s..
Buiten het hardlopen om heeft ze een lange geschiedenis achter de rug bij de korfbalvereniging Alico. Tot haar 25 ste was zij hier zeer bij betrokken, en bracht het zelfs tot in de hoofdklasse ! Later toonde zij haar loyaliteit bij deze vereniging als hulptrainster en animator voor het jeugdkorfbal.
Hoe beland bij de club: via Pim , als collega marktman, werd Ingrid geénthousiasmeerd voor het hardlopen. En nu al reeds zo’n 6 jaar pikt ze zo aan bij de duurlopers van onze club. Snel daarna sloten haar vriendinnen Jaqueline Steenbakkers, Jolanda van Grinsven en Sylvia Speeks aan , waarmede dit ‘keuvel’ clubje gedaante kreeg.
Hoe vaak ga je trainen: dat het sporten al van jongst af aan in het bloed zit is nu wel duidelijk. Naast haar dinsdagavondtrainingen probeert ze nog eens wekelijks ten minste één maal te trainen, doorgaans op de zaterdagmorgen met haar vriendinnen. Ook het wekelijks bezoekje aan de sportschool laat ze niet schieten. Zelfs mountainbiken beoefend ze regelmatig, maar alleen op de harde weg en als er echt voldoende tijd voor is.
Hardloopwedstrijden en p.r.’s..Ingrid beperkt de wedstrijdjes tot enkele vaste evenementen, en haar pr’s resulteren dan ook van deze gelegenheden. Onze eigen wedstrijd , de ‘Wijboschloop’ was de basis voor haar 10 km tijd van 50 minuten rond. Haar jaarlijkse deelname aan de Ten Miles van Tilburg laat een toptijd van 1.22.00 zien , erg verdienstelijk dus. Ja en dan die halve marathon waar een officieus record aan vast hangt van 1.51.30…. de aanloop daartoe? … lees verder.
Ingrid’s aanloop naar een bewogen Halve Marathon
Erg indrukwekkend is het verhaal over haar ziekbed, waarbij 2 jaar geleden borstkanker werd geconstateerd. Een enerverende periode volgde met behandeling zus, en onderzoeken zo. Bewonderenswaardig zoals zij er mee omging, blijkt uit het feit dat er bijna geen training werd overgeslagen. Elke dinsdagavond tijdens haar herstelperiode gaf zij weer opnieuw acte de presence op de trainingen. De gestelde diagnose leidde er wel toe dat de geplande Halve Marathon van Eindhoven in de ijskast moest. De wilskracht liet haar echter niet in de steek , en het snode plan werd opgepakt om vlak voor haar eerste chemokuur toch een halve marathon te lopen, maar nu met organisatie in eigen handen, en op eigen terrein. Wat ze niet wist was, dat haar kinderen, familie en vrienden voor haar een spectaculaire loop door Schijndel in petto hadden. Het parcours was door Ingrid vrijgegeven, en de kinderen pikten dit op en regelde op diverse locaties door Schijndel heen, dat er aanmoedigende spandoeken hingen. Vele mensen namen hier attentie van en zodoende waren er op verscheidene plekken veel toeschouwers op de been, om Ingrid aan te moedigen met “haar “race. Juist deze gebeurtenissen gaven haar vleugels en met de opgestuwde adrenaline presteerde zij het om een tijd van 1.51.30 af te drukken.
Veel steun heeft ze mogen ontvangen, wat haar kracht gaf om deze vreselijke ziekte het hoofd te bieden. Zo ook haar vriendinnen , Jaqueline, Jolanda en Sylvia, die dan ook geen mogelijkheid voorbij laten gaan om haar te steunen.
Juni 2014……. In deze maand vertrekt Jolanda naar het Franse Alpe d’Huez, om daar deel te nemen aan de sponsorloop voor kanker. Het evenement L’Alpe du Zes werd aangegrepen om haar betrokkenheid gestalte te geven. Toen dit bij Ingrid ter ore kwam werd het plan opgepakt om ook af reizen naar Frankrijk om Jolanda aan te moedigen. Vlak na een pas ondergane kuur werd samen met Ruud voorzichtig de reis naar Alpe d’Huez voltooid. Totale verbijstering natuurlijk toen Ingrid ook nog eens vanaf ‘Bocht 7’ samen met Jolanda de berg mee opliep. Een echte vriendschap dus , die onlangs samen met haar al genoemde vriendinnen tot een climax kwam. Die Halve Marathon van Eindhoven was écht nog niet vergeten hoor, dus werd de editie van jongsleden 2015 aangegrepen om deze aanvankelijk geplande strijd te gaan slechten. Uiteraard leidde deze beladen trimloop tot een emotionele ontknoping, wat zich laat raden. Slecht één week later werd dit nog eens bekroond met een bevrijdende diagnose, waarin het woord “schoon”, een dubbele betekenis kreeg.
Gebeurtenissen tijdens het lopen :
Veel plezier beleven de dames als ze hun traininkjes afwerken. Zo zijn de ‘maisveldbezoekjes’ frequent aanwezig , waarmee de sanitaire stops worden aangeduid. En lacherig als ze zijn, lagen ze nog maar pas geleden plat tijdens een duurloopje op de vroege zaterdagmorgen. Een passerende fietster voorzien van een volle krulspeldenkop, riep hen toe: Ze hebben hem al, waardoor ze in een lachbui schoten. Tja …het waarom ? …laten we het maar op vrouwenhumor houden.
Trots op ; Dan blijft het even stil, maar het bovenstaand relaas laat hier geen vraagtekens over bestaan. De verdieping van de vriendschappen met haar vriendinnen vervullen haar van trots.
Maar last but not least vervalt zij toch nog in een cliché, maar wel een die echt niet onbenoemd mag blijven.. Uiteraard haar geweldige gezin !!